Shadia op visite en nog jarig ook!

Maandagmiddag ben ik samen met een local naar Accra gereisd. Hij was voor vakantie 2 weken in Kpando en ging maandag weer terug naar Tema, een wijk aan de rand van Accra. Ik vond het wel fijn om samen te reizen, hierdoor zaten we lekker voorin de bus en was ik ook niet zo alleen. Altijd gezellig om een beetje te kunnen kletsen.

Eenmaal aangekomen in Accra rond 18uur, vroeg ik een taxi om me naar het hotel te brengen. Hij kende het hotel niet maar wist wel in welke wijk het lag omdat het dezelfde naam is: Kokomlemle. Na een tijd te hebben rond gereden kwamen we erachter dat ik niet meer wist waar het hotel was en als we het aan iemand vroegen wist niemand waar dit hotel was.. Zondagavond was m’n telefoon ermee opgehouden dus kon ik aan niemand vragen waar het hotel was en ik kon het ook niet opzoeken. Na een poos hebben we het hotel gelukkig gevonden en was ik nog op tijd om me op te frissen en wat te eten voor ik naar het vliegveld vertrok om Shadia op te halen. Ik had met de taxichauffeur om 20uur afgesproken om naar het vliegveld te gaan.

Om 20uur stond ik buiten te wachten op de chauffeur die om 20.15 nog niet gearriveerd was. Ik heb toen maar om een andere taxichauffeur gevraagd. Binnen een half uur stond ik op het vliegveld en daar heb ik ongeveer 3 kwartier gewacht tot ik Shadia zag lopen. Wat is dat leuk als je een vriendin ziet aankomen lopen! We zijn naar het hotel gegaan hebben flink lopen kletsen en zijn daarna gaan slapen.

De volgende ochtend hebben we de tro tro (bus) naar Kpando gepakt en in de middag gelijk lekker de markt op om stof te kopen en naar de naaister te gaan. We zijn nog even langs de houtbewerker geweest en daarna lekker naar huis en rustig aan gedaan. In de avond hebben we een drankje gedaan bij de Lucky Spot. Weer thuis gekomen zouden we eerst gaan slapen maar toen zagen we dat het al 23.15 uur was en ik was woensdag jarig. We zijn nog 3 kwartier opgebleven en toen kreeg ik een pakket van Shadia. Ze had een pakket mee gekregen van m’n mams met een heleboel kaarten van familie, vrienden en oud collega’s wat ontzettend leuk om te krijgen en te lezen! Op zo’n moment krijg ik wel een beetje heimwee hoor.. Ook zaten er nog 2 kadootjes in! De 1 was een doos met 8 rollen topdrop!! Ik ben hier nog 4 weken, dat betekent 2 rollen per week J Heerlijk! En het andere kadootje is een fotoboek van m’n lieve vriendinnetje Lianne, super lief en super leuk om te zien! Allemaal herinnering van vakanties en feestjes en andere leuke dingen die we hebben gedaan. Het is leuk om te zien dat mensen aan je hebben gedacht. Iedereen heel erg bedankt :).

Voor m’n verjaardag hadden we gepland staan dat we de hoogste berg van west Afrika zouden beklimmen: de Afadjato. De berg is 858 meter hoog. Het was een flinke stijle klim en na 1.5uur waren we boven aangekomen. Waar we een prachtig uitzicht hadden over het gebied. Helaas was het wat bewolkt maar het was alsnog prachtig. En ik was ook wel trots dat we dat even hadden gedaan! Na de berg zijn we nog naar de watervallen gelopen, dit is een wandeling door de jungle waar we aan het einde lekker hebben afgekoeld onder de waterval. Weer thuis aangekomen zijn we gaan douchen en even op bed gaan rusten en daarna snel naar de telefoon winkel voor een nieuwe simkaart want ik wilde natuurlijk wel zien wie me had gefeliciteerd!

Voor de avond hadden we gepland om een wijntje te drinken, we hadden een fles meegenomen uit Accra en daarna een drankje bij de Lucky Spot. Dus na het eten bleef ik nog even aan tafel zitten want er moest nog afgewassen worden enzo.

Komen de dames ineens met een cake met kaarsen, ijs en een doos koekjes aanzetten! Wat een heerlijk toetjes! En daarna kreeg ik ook nog een kadootje, boekensteunen met het Ghanese symbool: Never forget the past. Heel erg bedankt meiden en Blake :D. Zo ver van huis en dan nog zo verwend door iedereen! Top verjaardag!

Meekijken op de OK

Woensdagochtend om 8.30 werd Merel gebeld met de mededeling dat er om 9.30uur een operatie zou zijn in het Sint Patrick Hospital. Merel heeft mij gebeld en om 9.15uur zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Aan de telefoon hadden ze gezegd dat het om een hernia zou gaan, hernia betekent breuk en de meeste hernia’s hier zijn liesbreuken. Tijdens de operatie kwamen we erachter dat het om myomen, vleesbomen, ging.

Er waren 2 operatieassistenten, 1 chirurg en 1 verpleegkundig anesthesist aanwezig. Hij is verpleegkundige met als specialisatie anesthesie wat ik eruit begreep. 1 Van de operatieassistenten assisteerde de arts en de andere legde spullen klaar of pakte extra spullen als dat nodig was en hielp de arts en de assistent met het aantrekken van hun steriele kleding.

In Ghana noemen ze de operatiekamer Theater. Het is een kamer die airco gekoeld is. Om in het theater te komen moet je eerst door een artsenkamer waar een arts zijn spreekuur houdt, daarna kom in je in het omkleedhok. Dit is een kleine ruimte waar je je handen kunt wassen, een bad en een rek met plastic laarzen en slippers die je moet dragen in het theater. Hier bovenop staan schorten, mondkapjes en haarnetjes.

Om 9.30 werd de patiënt (28 jaar) opgehaald, zij kwam lopend met alleen een laken om haar heen via de artsenkamer waar spreekuur was het theater binnen. Daar moest zij eerst nog 20minuten op een stoel wachten omdat de chirurg nog niet in huis was. Na 20 minuten mocht zij op de operatietafel gaan liggen. In dit ziekenhuis worden alle operaties die worden gedaan, gedaan via een ruggenprik. De vrouw kreeg dus eerst een ruggenprik, zij had al een infuus en de bloeddruk werd opgemeten. Er werden wat testjes gedaan of de ruggenprik goed werkte en daarna begon de chirurg. De eerste 10minuten lag de vrouw compleet naakt op de operatietafel en iedereen stond er omheen te kijken. Lijkt me erg ongemakkelijk voor de vrouw.

Als eerst begon de chirurg met het desinfecteren van de buik en de bovenbenen. Hierna werd de patiënt afgedekt met doeken en werd er een stellage neergezet boven haar borst zodat ze zelf de operatie niet zou zien. De arts begon met het opensnijden van de buik en haalde de baarmoeder met myomen uit de buik. De baarmoeder bond hij af met een katheter om het bloeden tegen te gaan en daarna begon de arts met het verwijderen van de myomen. Ik denk dat de grootste myoom ongeveer 10 bij 8 cm was. Tijdens het opereren spatte er wat bloed door de lucht en omdat ze geen bril dragen kreeg de arts dit in zijn gezicht. De assistent moest dit dan schoonmaken omdat de arts natuurlijk steriel moet blijven. Na het verwijderen van de myomen begon de arts met het hechten van de baarmoeder, na het loshalen van de katheter begon de vrouw te bloeden. Gelukkig viel dit mee en konden ze dit snel verhelpen. De operatie heeft in totaal ongeveer 2uur geduurd. Toen alles klaar was hebben we de vrouw overgetild op een brancard en is zij weer terug gebracht naar de femaleward.

Wandeling door de jungle

Van de week hadden Paulina, Louis, Merel, Sharon en ik afgesproken om vandaag naar een waterval te gaan. Om 10uur hadden we afgesproken op de compound (het vrijwiliigershuis). Blake had ons verteld dat er ongeveer 20minuten rijden van ons huis watervallen zouden zijn, omdat het nu droogseizoen is wist hij niet zeker of er wel water zou zijn. Pauline vertrekt volgende week alweer en wilde heel graag vandaag toch de gok wagen en naar de watervallen gaan. We hebben een paar taxichauffeurs aangesproken om te onderhandelen over de prijs. Helaas hadden de taxichauffeurs geen flauw idee waar wij het over hadden. Geen watervallen dus..

Wel wisten de taxichauffeurs ons te vertellen dat er 45minuten rijden hiervandaan watervallen zijn, maarja dat zou wel allemaal even duurder worden aangezien de taxichauffeur dan op ons moet wachten omdat we anders niet meer terug komen. Na even te hebben gediscussieerd toch maar besloten om te gaan en wat was dat een goede keus!

Eenmaal aangekomen bij de office hebben we allemaal 15cedi (3.50euro) betaald voor een gids en zijn we door de jungle naar de waterval gelopen. Maar voordat we de jungle ingingen zijn we eerst nog gestopt bij een huis om een slang te zien. We konden de slang ook in onze nek laten leggen, in eerste instantie dacht ik naa dat hoeft niet. Maar je moet alles een keer proberen in je leven en het is leuk voor de foto! Ik weet niet of ik nog een keer zo een kruipende slang in m’n nek zou willen.. Hierna zijn we begonnen aan onze wandeltocht door de jungle. Wat een prachtige wandeling. We hadden een ontzettend leuke gids genaamd Lucky, wat een Lucky dat we hadden Lucky! Zijn vader heeft een plantage in de jungle, waar we lovefruit hebben gekregen. De vrucht was lekker maar wel erg zuur. Onderweg heeft de gids ons ook de vrucht rond de cacaobonen laten proeven. Om cacaobonen heen zit een witte laag wat zoetzuur smaakt. Als je dit laat drogen krijg je cacaobonen. Later tijdens de wandeling heeft de gids ons nog een ander fruitsoort laten proeven: tomatencactus. Tomatencactus is een rode vrucht met pitten erin, de vrucht en de pit kun je niet eten alleen het witte spul bovenop de pit. Dit is erg zoet en ongeveer de rest van de middag hebben we deze zoete smaak in onze mond gehad. Het water smaakte niet meer naar water maar meer naar limonade.

Na een uur te hebben gelopen kwamen we aan bij de prachtige Tagbo waterval. Deze waterval is 60 meter hoog. En natuurlijk wilden wij ook even zwemmen! Het water was alleen wel steenkoud. Na het zwemmen zijn we weer terug gelopen en naar huis gegaan. Het was een heerlijke zondag! Morgen maar weer eens aan het werk. Om 5.30 uur starten voor de wondverzorging.

Op vakantie in eigen land!

Zaterdag (16-1) dacht ik weer te zijn opgeknapt en zijn we met een groep naar de Monkey Senctuary geweest. Dit viel toch iets zwaarder dan ik dacht dus zaterdag lag ik er alweer vroeg in. Wel was het erg leuk in de Monkey Senctuary, het is een dorp met wilde apen die je kunt voeren en die dan op je klimmen. Helaas waren de apen een beetje schuw en pakten ze alleen de bananen uit onze handen.
Maandag kregen we een rondleiding in het health centre, omdat ik sinds zondag al last had bij het plassen had ik m’n urine na laten kijken en natuurlijk had ik ook nog een blaasontsteking. Dus gelijk maar met een antibiotica kuur begonnen. ’s Avonds maar weer vroeg naar bed en gelukkig voelde ik me de volgende dag een stuk beter. De rest van de week ben ik weer gewoon aan het werk geweest en vrijdagochtend heb ik voor het eerst meegelopen met de Wound Care. Tijdens de Wound Care kom je bij de mensen thuis voor de wondzorg. Dit is ontzettend leuk om te doen, je loopt het hele dorp door (het dorp is een stuk groter dan ik had gedacht) en ziet dan ook meteen hoe de mensen leven.
Zaterdag zijn we met een groepje naar Accra (de hoofdstad) geweest, 1 van de meiden vloog die dag naar huis en een ander meisje ging een paar dagen reizen omdat zij volgende week weer naar huis vliegt. Ze had aan mij gevraagd of ik met haar mee wilde gaan.
Sharon, Floor, Paulina, Blake en ik zijn zaterdag eerst heerlijk pizza gaan eten en daarna gezellig wezen stappen in Accra. Het hotel waar we verbleven (Somewhere nice) is een hostel waar veel backpackers verblijven. We hebben daar eerst een drankje gedaan en een vriend van de eigenaar en een jongen uit Hong Kong die we die avond hadden ontmoet zijn gezellig met ons mee gegaan. We hebben een erg leuke avond gehad. Ook ben ik er achter gekomen dat er ontzettend veel Libanezen en Israëliërs wonen in Ghana.
Op zondag ochtend rond 11uur zijn Floor en ik samen naar Cape Coast vertrokken, daar zijn we naar Cape Coast Castle geweest. Een stukje geschiedenis van Ghana over de slavenhandel. Het kasteel is gebouwd door de Portugezen. ’s Avond hebben we overnacht in Oasis Beach Resort in een dormroom. Een kamer met 4 stapelbedden. Dan lig je dus in een kamer met nog 6 andere mensen die je helemaal niet kent haha. Het is even wennen maar zo erg is het helemaal niet. Het leuke eraan was wel dat de douche buiten was en geen dak had. De volgende ochtend stond ik dus te douchen en als ik naar boven keek zag ik een prachtig blauwe hemel en een palmboom en op de achtergrond hoorde ik de golven van de zee. De dag zijn we vertrokken naar Kakum NP. Dit is een park met hangbruggen op 40meter hoogte door de jungle heen. En in de middag hebben we heerlijk aan het strand gelegen in Elmina.
Op dinsdagochtend hadden we gepland staan om naar een ander kasteel te gaan, Elmina Castle. We hadden het personeel van het hotel gevraagd hoe we bij het kasteel konden komen, we moesten over het strand lopen en dan na het laatste resort links af en daar waren dan share taxi’s. Dit zijn taxi’s die maar 1cedi (25eurocent) kosten per persoon. Wij met goede moet over dat strand lopen en lopen en lopen tot we ineens ineens een niet zo aangename geur roken en steeds meer drollen op het strand tegenkwamen. Op dat moment beseften we dat we de afslag hadden gemist en in een woonwijk waren van de plaatselijke bevolking: een soort sloppenwijk. We liepen nog steeds over et strand en aan de rand van de wijk waren allemaal stallen voor dieren geplaatst. Op het strand en aan de waterrand waren kinderen aan het spelen en aan het baden en mannen waren mosselen aan het zoeken. Nadat er steeds meer drollen op het strand lagen (waar de kinderen dus tussen speelde) besefte wij dat dit niet van dieren was maar van de mensen. Ongeveer aan het eind van deze aangename strand wandeling moesten wij even wachten omdat een vrouw op het strand zat te poepen, het leek ons een beetje asociaal om daar langs te paraderen. Het was misschien niet zo een prettige wandeling maar wel een blik op de realiteit, er zijn dus mensen de op deze manier moeten leven. Ik vond het niet doorspoelen van het toilet al niet fijn, deze mensen hebben niet eens een toilet..
Het kasteel waar we die ochtend heen zijn geweest was ook een slavenkasteel, gebouwd door de Portugezen en gestolen door de Nederlanders. Je schaamt je toch een beetje als je daar rond loopt als Nederlander en weet wat voor ellende je voorouders deze mensen hebben aangedaan.
In de middag hebben we heerlijk op het strand gelegen en een cocktailtje gedronken. Ook woensdagochtend hebben we nog even liggen relaxen voor we aan onze terugreis naar Accra begonnen. Om 12uur zijn weer via het strand gelopen, dit keer hadden we wel de goede afslag en een share taxi naar het kasteel om daar de bus terug te pakken naar Cape Coast. Omdat wij niet wisten waar de bussen stopte vroegen wij een man de weg, deze vriendelijke man bleek de chauffeur te zijn van een rijke Amerikaan en bood ons een lift aan naar Cape Coast. Gratis vervoer in een luxe auto, niet mis toch! Ik vermoed dat de chauffeur niet heel bekend was in dit deel van Ghana en heeft ons perongeluk naar een dorpje verder dan Cape Coast gebracht. Omdat dit een klein dorp is duurt het langer voor de bus zich vult en de bus (tro tro) rijdt pas wanneer hij vol is. Wij hebben dus 2.5uur moeten wachten voor de bus vertrok. ’s Avond is Floor haar vriend van het vliegveld op gaan halen en ik ben lekker vroeg m’n bed ingedoken om donderdagochtend in mijn eentje op pad te gaan. Eerst naar een Mall (winkelcentrum) en daarna terug naar Kpando. Best spannend zo alleen op pad in een onbekende stad, maar gelukkig is alles goed gekomen en ben ik heelhuids aangekomen in Kpando!

Nu al ziek..

Ik ben nu iets langer dan een week in Ghana en lig ondertussen al 2 dagen ziek op bed. De ellende is gisteren begonnen. Midden in de nacht werd ik wakker met buikkrampen. Eigenlijk wilde ik niet naar het toilet gaan aangezien er én geen deur én het water uit de tank op was waardoor Ik niet kon doortrekken. Na een uur lang te hebben liggen draaien en de krampen alleen maar erger werden, besloten om beneden toch maar een emmer water te halen om de wc mee door te spoelen. De volgende ochtend voelde ik me wel oké, ik ben met m’n goeie gedrag m’n bed uit gegaan om te gaan werken. Toen ik beneden kwam hoorde ik dat m’n buurjongen ook erg ziek was. Ik ben naar de compound (het vrijwilligershuis) gefietst en daar hoorde ik dat de 3 meiden waarmee ik zou werken ook ziek thuis bleven. Ik voelde me niet fit genoeg om naar het ziekenhuis te fietsen en pakte daarom de taxi, die kost tenslotte toch maar 50 eurocent. In het ziekenhuis had ik best een leuke ochtend, helpen met baby’s wegen en mee kijken met vaccineren. Tegen 10.30uur begon ik het erg koud te krijgen en had zelfs kippenvel, als het minstens 35 graden is buiten is dat niet echt normaal. Toen heb ik toch maar een taxi naar huis gepakt. Vanaf de compound ben ik naar huis gefietst, en dat zul je natuurlijk altijd zien: m’n fiets hield ermee op… Het spatbord klemde m'n achterwiel.

Eenmaal aangekomen in m’n kamer bleek m’n kamergenoot ook ziek te zijn. Ik moest gelijk rennen naar de wc. Gelukkig was de watertank ondertussen bijgevuld waardoor we weer gewoon konden doortrekken en onze handen konden wassen. Ik had me omgekleed en was lekker in bed gaan liggen. En natuurlijk zakte ik ook nog even door m’n bed heen.. Gelukkig zorgt onze coördinator goed voor ons: ze had voldoende water naar boven gebracht, ORS en lekker soep gemaakt. De koffer met verbandspullen staat nog in mijn kamer, dus ik dacht laat ik m’n temperatuur eens meten: 39.5 graden koorts.

Vandaag gaat het gelukkig al wat beter, de koorts is flink gezakt. Helaas nog wel flink aan de diarree. Nu nog even goed uitzieken en hopelijk morgen weer op de been. En natuurlijk is vandaag de stroom uitgevallen en aangezien de zon hier om 18uur al onder gaat liggen we gezellig samen in het donker.

De eerste dagen in Kpando!

Hallo allemaal! Hier een update van mijn eerste indrukken en ervaringen in Ghana.
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten vloog ik op 7 januari naar Ghana toe met KLM. Niet wetend dat KLM erg streng is met elke extra kilo die je meeneemt. Helaas had ik 2 koffers die beide 2 kilo te zwaar waren. Elke te zware koffer kost je 100euro. Dat zou mij dus 200euro kosten. Gelukkig waren de stewardessen erg vriendelijk, uit beide koffers heb ik iets gepakt en in mijn rugtas gedaan en gelukkig werden mijn koffers toen goed gekeurd.
Na een vlucht van 6,5uur met veel turbulentie en een schreeuwende dronken vrouw naast me was ik eindelijk veilig geland in Ghana. Na dat we onze koffers van de band hadden en het visum was geregeld werden we opgehaald en naar een hotel gebracht waar we de eerste nacht verbleven.
De volgende ochtend zijn we om 9.30uur opgehaald en vertrokken we naar Kpando waar we de aankomende tijd zullen verblijven. Onderweg zijn we gestopt bij een winkelcentrum voor een lunch en een Ghanese simkaart. De rit duurde 5uur en het laatste stuk was vooral over onverharde wegen. In Ghana is het niet vreemd om naast elkaar te rijden op een eenbaansweg, ook moet je niet raar opkijken als er ineens een aap over de weg rent!

Aangekomen in Kpando kreeg ik mijn kamer te zien, mijn kamer is 10min fietsen vanaf het vrijwilligershuis waar de meeste vrijwilligers verblijven. Momenteel is er een groep van ongeveer 10 Amerikanen, 2 Nederlanders en 3 Nederlandse verpleegkunde studenten waarmee ik hierheen ben gevlogen. Ik verblijf in het gastenverblijf van de baas van de organisatie. Ik deel mijn kamer met een Nederlands meisje, Sharon. Naast ons verblijf is er nog een kamer waar 2 jongens slapen, Blake en Pedro.
De indeling van mijn kamer:
Mijn kamer is op de 1e verdieping, hiervoor moet je een smalle wankele trap beklimmen om er te komen. Met de voordeur is niet veel mis, na 20 cm gaat deze een beetje stroef maar verder valt het mee. In de kamer staan 2 bedden, een 2persoons- en een 1persoonsbed. Aangezien Sharon eerder was ligt zij in het 2persoonsbed, al denk ik dat de mijne beter ligt want de hare is al helemaal doorgezakt. Sharon en ik hebben de luxe dat we een badkamer met toilet in onze kamer hebben. Helaas heeft deze badkamer alleen geen deur maar een gordijn, dat is dus leuk als je naar het toilet moet. En over het toilet gesproken, toiletpapier mag niet door de wc worden gespoeld want dan raakt hij verstopt. Dat betekent dus dat we een prullenbak naast de wc hebben staan voor het toiletpapier.. Omdat het in Ghana nu erg droog is en dus erg stoffig dacht ik de volgende ochtend lekker te gaan douchen.. Ik stond dus al klaar en draaide de kraan open en je kunt het al raden hier kwam natuurlijk geen water uit! De watertank is namelijk lager dan de douche en helaas kan water nog steeds niet tegen de zwaartekracht in. Dat betekent dus dat wij met een emmer over die gammele trap naar beneden moeten om water te halen en daarna met die volle emmer weer naar boven moeten. Dan hebben wij een opengeknipte fles die wij als ‘schenkbakje’ gebruiken om ons te douchen. Ik wilde naar Afrika? Dan krijg ik Afrika! Heerlijk primitief dit haha.

Vanmorgen heb ik mijn eerste werkdag gehad in het ziekenhuis en morgenochtend ga ik voor het eerst naar Kpando health centre. Ik zal 2 dagen per week in het ziekenhuis werken en 2 dagen per week in het health centre. En daarnaast ga ik nog 1 dag outreach doen, dat betekent dat ik naar andere dorpen en eilanden ga om zorg te verlenen.
Maar goed mijn eerste werkdag in het ziekenhuis. Om 8.30 werd ik opgehaald samen met de 3 verpleegkundige studenten. Om 8.45 kwamen we aan bij het ziekenhuis waar ons gevraagd werd 5 minuten te wachten omdat de meneer die ons rond zou leiden nog even bezig was. Na ongeveer 3 kwartier kwam deze meneer aanlopen, hij bracht ons naar de arts waar nog ongeveer 5 studenten omheen stonden voor de artsenvisite. Daar ging onze rondleiding. De eerste kamer/zaal waar we binnen kwamen stonden 12 bedden, naast elk bed stond een houten paal met een spijker erin. Dit is de infuuspaal. De tweede kamer had 4 bedden en ook de derde kamer had 4 bedden. Het viel ons op dat er alleen maar vrouwen in het ziekenhuis lagen. Gelukkig sprak de arts in het Engels zodat ook wij konden begrijpen wat er ging gebeuren en wat er aan de hand was met de patiënt. Na de artsenvisite moesten wij op een stoel gaan zitten. Na ongeveer een half uur moesten 2 meiden van ons mee komen voor het soort van artsenspreekuur. Merel en ik bleven nog op de stoel zitten, na een paar minuten werden ook wij opgehaald voor een artsenspreekuur waar we vervolgens weer weg werden gestuurd. Merel werd meegenomen naar een andere afdeling. Hier kwamen wij er achter dat het ziekenhuis uit 4 afdelingen bestaat: mannen, vrouwen, kinderen en baby’s. Op zich ook wel logisch dat mannen en vrouwen niet op één afdeling liggen aangezien er geen gordijnen zijn voor de privacy. Aan het eind van de ochtend heb ik nog mee gekeken met het verzorgen van een wond, de verpleegkundige heeft er ongeveer 20minuten over gedaan om de spullen klaar te leggen. Het was een erg leuke en bijzondere ochtend. Het was een erg bijzondere ochtend haha.

Aangezien het internet het regelmatig niet doet zijn we ondertussen alweer 2 dagen verder. Deze hele week zal ikin het ziekenhuis werken. Gister heb ikmee gekeken op het lab, waar de verpleegkundige het bloed afneemt en dan zelf hier onderzoek naar doet samen met de laborant. Het bloedafnemen gaat via een vingerprik. Uit deze vingerprik kunnen ze de bloedgroep bepalen, de bloedsuiker, het hb en of iemand AIDS, malaria of cikkelcel heeft. De patiënt krijgt ook dezelfde dag nog de uitslag van de test. Hier kunnen ze in Nederland dus nog wat van leren!

Vandaagben ikweer in het ziekenhuis geweest en heb ikeen rondleiding gehad. Het ziekenhuis heeft ook een operatieruimte. Ik heb mijn telefoonnummer achter gelaten bij de assistent en heb afgesproken dat ze mij zou bellen als iemand geopereerd wordt. Ben benieuwd!

Nog maar 2 weken!

Over 2 weken is het eindelijk zo ver! De spanning begint al aardig te stijgen en ik begin steeds nieuwsgieriger te worden naar het land, de mensen en de cultuur. Wat staat me daar toch allemaal te wachten? De voorbereidingen zijn zo goed als rond. Ik heb met een paar apotheken contact gehad waar ik verbandmateriaal heb op kunnen halen om mee te nemen. En ik heb een koffer vol verbandspullen! Gelukkig mag ik 2 koffers van 23kg meenemen. Nu hoeft alleen mijn eigen koffer nog ingepakt te worden maar daarvoor wil ik eerst nog even de stad in. Aangezien Ghana een Christelijk land is worden korte broeken en blote truitjes niet echt gewaardeerd. In de wintermaanden op jacht naar 3kwart broeken en stoffen broeken, dat wordt nog wat.. Op naar de Primark voor een paar goedkope broeken en hier de pijpen maar vanaf knippen!

Voorbereidingstraining

Vandaag om 11 uur begon de voorbereidingstraining van Muses. Dit is een training waarin wordt uitgelegd wat je een beetje kunt verwachten en hoe je het beste met bepaalde situaties kunt omgaan. In de meeste Afrikaanse landen, en ook Ghana, is het gebruikelijk dat kinderen worden geslagen door hun ouders maar ook door leraren. Als dit gebeurd hoe zou je dan het beste kunnen reageren? De trainers legde uit dat het beter is om niet meteen in te grijpen omdat je degene dan voor schut zet tegenover de kinderen. Hierdoor zul je iemand alleen maar boos maken en uiteindelijk niets kunnen bereiken. Het is beter om achteraf met iemand in gesprek te gaan. Maarja dat lijkt me wel erg lastig als het voor je ogen gebeurd.. Ook zullen er veel mensen om geld en/of eten bedelen, er werd uitgelegd dat het beter is om dit niet te geven omdat je binnen no time het hele dorp voor je deur hebt staan. Ook dit zal lastig worden en vooral om de kinderen niks te geven. Ik kan toch niet een heel dorp voorzien van voedsel?.. Ben benieuwd of ik hiermee om kan gaan. Het was een leuke en hele leerzame dag!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel4Change