Hallo allemaal! Hier een update van mijn eerste indrukken en ervaringen in Ghana.
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten vloog ik op 7 januari naar Ghana toe met KLM. Niet wetend dat KLM erg streng is met elke extra kilo die je meeneemt. Helaas had ik 2 koffers die beide 2 kilo te zwaar waren. Elke te zware koffer kost je 100euro. Dat zou mij dus 200euro kosten. Gelukkig waren de stewardessen erg vriendelijk, uit beide koffers heb ik iets gepakt en in mijn rugtas gedaan en gelukkig werden mijn koffers toen goed gekeurd.
Na een vlucht van 6,5uur met veel turbulentie en een schreeuwende dronken vrouw naast me was ik eindelijk veilig geland in Ghana. Na dat we onze koffers van de band hadden en het visum was geregeld werden we opgehaald en naar een hotel gebracht waar we de eerste nacht verbleven.
De volgende ochtend zijn we om 9.30uur opgehaald en vertrokken we naar Kpando waar we de aankomende tijd zullen verblijven. Onderweg zijn we gestopt bij een winkelcentrum voor een lunch en een Ghanese simkaart. De rit duurde 5uur en het laatste stuk was vooral over onverharde wegen. In Ghana is het niet vreemd om naast elkaar te rijden op een eenbaansweg, ook moet je niet raar opkijken als er ineens een aap over de weg rent!

Aangekomen in Kpando kreeg ik mijn kamer te zien, mijn kamer is 10min fietsen vanaf het vrijwilligershuis waar de meeste vrijwilligers verblijven. Momenteel is er een groep van ongeveer 10 Amerikanen, 2 Nederlanders en 3 Nederlandse verpleegkunde studenten waarmee ik hierheen ben gevlogen. Ik verblijf in het gastenverblijf van de baas van de organisatie. Ik deel mijn kamer met een Nederlands meisje, Sharon. Naast ons verblijf is er nog een kamer waar 2 jongens slapen, Blake en Pedro.
De indeling van mijn kamer:
Mijn kamer is op de 1e verdieping, hiervoor moet je een smalle wankele trap beklimmen om er te komen. Met de voordeur is niet veel mis, na 20 cm gaat deze een beetje stroef maar verder valt het mee. In de kamer staan 2 bedden, een 2persoons- en een 1persoonsbed. Aangezien Sharon eerder was ligt zij in het 2persoonsbed, al denk ik dat de mijne beter ligt want de hare is al helemaal doorgezakt. Sharon en ik hebben de luxe dat we een badkamer met toilet in onze kamer hebben. Helaas heeft deze badkamer alleen geen deur maar een gordijn, dat is dus leuk als je naar het toilet moet. En over het toilet gesproken, toiletpapier mag niet door de wc worden gespoeld want dan raakt hij verstopt. Dat betekent dus dat we een prullenbak naast de wc hebben staan voor het toiletpapier.. Omdat het in Ghana nu erg droog is en dus erg stoffig dacht ik de volgende ochtend lekker te gaan douchen.. Ik stond dus al klaar en draaide de kraan open en je kunt het al raden hier kwam natuurlijk geen water uit! De watertank is namelijk lager dan de douche en helaas kan water nog steeds niet tegen de zwaartekracht in. Dat betekent dus dat wij met een emmer over die gammele trap naar beneden moeten om water te halen en daarna met die volle emmer weer naar boven moeten. Dan hebben wij een opengeknipte fles die wij als ‘schenkbakje’ gebruiken om ons te douchen. Ik wilde naar Afrika? Dan krijg ik Afrika! Heerlijk primitief dit haha.

Vanmorgen heb ik mijn eerste werkdag gehad in het ziekenhuis en morgenochtend ga ik voor het eerst naar Kpando health centre. Ik zal 2 dagen per week in het ziekenhuis werken en 2 dagen per week in het health centre. En daarnaast ga ik nog 1 dag outreach doen, dat betekent dat ik naar andere dorpen en eilanden ga om zorg te verlenen.
Maar goed mijn eerste werkdag in het ziekenhuis. Om 8.30 werd ik opgehaald samen met de 3 verpleegkundige studenten. Om 8.45 kwamen we aan bij het ziekenhuis waar ons gevraagd werd 5 minuten te wachten omdat de meneer die ons rond zou leiden nog even bezig was. Na ongeveer 3 kwartier kwam deze meneer aanlopen, hij bracht ons naar de arts waar nog ongeveer 5 studenten omheen stonden voor de artsenvisite. Daar ging onze rondleiding. De eerste kamer/zaal waar we binnen kwamen stonden 12 bedden, naast elk bed stond een houten paal met een spijker erin. Dit is de infuuspaal. De tweede kamer had 4 bedden en ook de derde kamer had 4 bedden. Het viel ons op dat er alleen maar vrouwen in het ziekenhuis lagen. Gelukkig sprak de arts in het Engels zodat ook wij konden begrijpen wat er ging gebeuren en wat er aan de hand was met de patiënt. Na de artsenvisite moesten wij op een stoel gaan zitten. Na ongeveer een half uur moesten 2 meiden van ons mee komen voor het soort van artsenspreekuur. Merel en ik bleven nog op de stoel zitten, na een paar minuten werden ook wij opgehaald voor een artsenspreekuur waar we vervolgens weer weg werden gestuurd. Merel werd meegenomen naar een andere afdeling. Hier kwamen wij er achter dat het ziekenhuis uit 4 afdelingen bestaat: mannen, vrouwen, kinderen en baby’s. Op zich ook wel logisch dat mannen en vrouwen niet op één afdeling liggen aangezien er geen gordijnen zijn voor de privacy. Aan het eind van de ochtend heb ik nog mee gekeken met het verzorgen van een wond, de verpleegkundige heeft er ongeveer 20minuten over gedaan om de spullen klaar te leggen. Het was een erg leuke en bijzondere ochtend. Het was een erg bijzondere ochtend haha.

Aangezien het internet het regelmatig niet doet zijn we ondertussen alweer 2 dagen verder. Deze hele week zal ikin het ziekenhuis werken. Gister heb ikmee gekeken op het lab, waar de verpleegkundige het bloed afneemt en dan zelf hier onderzoek naar doet samen met de laborant. Het bloedafnemen gaat via een vingerprik. Uit deze vingerprik kunnen ze de bloedgroep bepalen, de bloedsuiker, het hb en of iemand AIDS, malaria of cikkelcel heeft. De patiënt krijgt ook dezelfde dag nog de uitslag van de test. Hier kunnen ze in Nederland dus nog wat van leren!

Vandaagben ikweer in het ziekenhuis geweest en heb ikeen rondleiding gehad. Het ziekenhuis heeft ook een operatieruimte. Ik heb mijn telefoonnummer achter gelaten bij de assistent en heb afgesproken dat ze mij zou bellen als iemand geopereerd wordt. Ben benieuwd!